oczy ustawione zbyt ukośnie lub zbyt blisko siebie,

uszy za duże w stosunku do głowy, za szeroko rozstawione, nie całkiem prosto stojące,

głowa zbyt ciężka, bez wdzięku, zbyt delikatnie rzeźbiona,

niedostatecznie zaznaczony stop,

kufa za delikatna, za gruba, za długa lub za krótka,

wszelkie odchylenia od zgryzu nożycowego.

Szyja średniej długości, wysklepiona, w spokoju dumnie uniesiona. W kłusie tak wyciągnięta, że głowa noszona jest lekko do przodu.

prawidłowa- łukowata szyja,
łagodnie łączy się z linią grzbietu

Klatka piersiowa głęboka i silna, lecz niezbyt szeroka; najniższy punkt leży bezporednio za lub na równej wysokoci z łokciami.
Żebra przy kręgosłupie dobrze wysklepione, na bokach raczej płaskie, co umożliwia swobodę ruchu.
Grzbiet prosty i silny, z linią górną przebiegającą poziomo od łopatki do zadu. Średniej długoci, ani zbyt krótki, ani nadmiernie długi.
Lędźwie napięte o suchym umięśnieniu, węższe od klatki piersiowej i lekko wysklepione.
Zad opadający, jednak nigdy tak stromo, by krępować posuw tylnych kończyn.
Ogon dobrze owłosiony, w kształcie lisiej kity, osadzony tuż pod linią górną;
u psa o napiętej uwadze noszony nad grzbietem w eleganckim sierpowatym łuku.
Ogon nie powinien być przy tym skręcony ani na jedną, ani na drugą stronę ciała, ani płasko zarzucony na grzbiet.
U stojącego spokojnie psa normalny jest ogon zwisający.

prawidłowo noszone ogony:
I noszony w sierpowatym łuku, II noszony równolegle do podłoża, stanowi przedłużenie linii grzbietu

Włos na ogonie średniej długości, jednakowo długi ze wszystkich stron, co nadaje mu wygląd okrągłej szczotki.

WADY:

szyja za krótka i gruba; szyja za długa,

klatka piersiowa zbyt szeroka; klatka piersiowa beczkowata; żebra zbyt płaskie lub słabe,

grzbiet słaby lub słabo związany; grzbiet wysklepiony; linia górna spadzista,

ogon zarzucony na grzbiet lub zakręcony; ogon bardzo puszysty; osadzony za nisko lub za wysoko.

Kończyny przednie: Łopatka dobrze ułożona ku tyłowi.
Ramię od stawu barkowego do łokciowego skierowane nieco ku tyłowi nie jest prostopadłe do ziemi.
Mięśnie i więzadła, łączące łopatkę z klatką piersiową napięte i dobrze wykształcone.
Kończyny przednie oglądane od przodu umiarkowanie szeroko rozstawione, równoległe i proste; łokcie ciasno przylegają do tułowia, nie są ani wcinięte, ani odstające. Oglądane z boku śródręcza skierowane są lekko do przodu; stawy nadgarstkowe silne lecz elastyczne.
Kości mocne, lecz nie ciężkie. Długość od łokcia do ziemi nieco większa niż odległość od łokcia do grzebienia łopatki.
Wilcze pazury kończyn przednich muszą być usunięte.
Stopy owalne, lecz nie wydłużone, średniej wielkości, zwarte i dobrze owłosione między palcami i poduszkami.

od lewej:
fot.I: "śnieżne" stopy- wzorcowe
fot.II: długie, spłaszczone palce- nieprawidłowe
fot.III: "kocie" stopy- nieprawidłowe

W normalnej postawie stopy nie są skierowane ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
Poduszki twarde i grube.

WADY:

strome lub luźne łopatki

słabe śródręcze, zbyt ciężkie kości;

postawa zbyt wąska lub zbyt szeroka;

odstające łokcie,

miękkie lub rozczapierzone palce,

łapy zbyt duże i bez wdzięku, za małe i za delikatne;

postawa szpotawa lub rozstawna

Kończyny tylne: oglądane od tyłu ustawione równolegle umiarkowanie szeroko.
Uda dobrze umięnione i silne, kolana dobrze kątowane, stawy skokowe dobrze zarysowane i nisko osadzone.
Wilcze pazury - o ile są - powinny być usunięte.

WADY:

wyprostowane kolana (strome kątowanie),

postawa krowia,

postawa zbyt wąska lub zbyt szeroka.

Włos: Husky syberyjski ma podwójną okrywę włosową średniej długości o wyglądzie pięknego futra,
lecz nie tak długą, aby zacierała wyraźne linie zewnętrzne psa.

Fotografie przedstawiają 2 ekstremalne długości futra.
Suka z lewej strony ma bardzo krótkie, gęste i zbite futro.
Samiec z prawej strony ma dłuższe, pełniejsze futro, tworzące kryzę i "portki".
Obie okrywy włosowe są jednakowo prawidłowe,
ponieważ posiadają nieprzemakalny podszerstek,
i włosy okrywowe, niezacierające linii zewnętrznych ciała.

Podszerstek miękki i gęsty dostatecznie długi, aby podeprzeć włos okrywowy.
Dłuższe, sztywne włosy pokrywowe są proste i trochę przylegające, ani szorstkie ani odstające wprost od ciała.
Normalną rzeczą jest brak podszerstka w okresie linienia.
Wyrównywanie wąsów oraz włosów między palcami i wokół łap jest dozwolone, aby podkrelić wypielęgnowany wygląd psa.
Trymowanie włosów we wszelkich innych miejscach jest niewybaczalne i musi być ostro karane.
Umaszczenie: Dozwolone są wszelkie kolory od czarnego do czysto białego.

od lewej:umaszczenie czarne i pinto


Czarno-biała BILLA Wataha Sudecka oraz czarno-srebrno-biała ALABAMA Fortunatus


Rudo-biała Ch.Pl.PRIMA z Coyoacan oraz srebrno-biała ARIZONA DREAM Arctic Champions


Białe Husky: Mł.Ch.Pl.XCELLENT VANILLA ICE Syberyjska Rapsodia
oraz RILLA Dotyk Północnego Wiatru - wł.& fot.Karolina Wojciechowska

Zwykła jest, niespotykana u innych ras, różnorodność rysunku na głowie, włącznie ze zwracającym uwagę typowym wzorem.

jak zmieniała się maska Szamana -od lewej w wieku: 5 tygodni, 5 miesięcy i 6 lat.


powyżej przykładowe maski

WADY:

długi, szorstki lub kosmaty włos,

struktura włosa zbyt twarda lub jedwabista,

sierść trymowana poza dozwolonymi miejscami.

Niedopuszczalne jest trymowanie sierści w innych miejscach niż okolice łap !

Krok jest pełen swobody i wyraźnie łatwy. Husky syberyjski jest żwawy i lekkostopy.
Na ringu wystawowym trzeba go prezentować na luźno zwisającej lince w umiarkowanie szybkim kłusie, aby pokazać dobry wysięg i odbicie.

Poruszający się husky oglądany od przodu nie pokazuje zbieżnego chodu; jednakże biegnący szybko kieruje kończyny stopniowo ku środkowi tak, że stopy stawia w jednej linii, dokładnie pod osią podłużna ciała. Kiedy odciski łap pokrywają się, kończyny przednie i tylne poruszają się prosto bez skręcania łokci czy kolan na zewnątrz lub do wewnątrz.
Nogi poruszają się równolegle. Linia górna w ruchu pozostaje napięta i prosta.

WADY:

krok krótki, podrygujący, niespokojny, ociężały lub toczący,

chód krzyżowany lub ukośne stawianie kończyn,